Monodram Jacka Zawadzkiego "Hantio" autor zaprezentował w naszym Schronisku w Szczodrem (27.05.2014)
Autorstwo / redakcja: Jacek Zawadzki, Andrzej Ptak   
wtorek, 12 sierpnia 2014 09:15

W dniu 27 maja A. D. 2014 w "sali balowej" naszego Schroniska św. Brata Alberta dla Bezdomnych Mężczyzn w Szczodrem odbył się spektakl Jacka Zawadzkiego pt. "Hantio" wystawiany przez Instytut im. Jerzego Grotowskiego.

Autor o swym utworze:

"Hantio" to monodram, który opracowałem na podstawie trzech tekstów: "Zbyt głośnej samotności" Bohumila Hrabala, "Malte" Rainera M. Rilkego i "Księgi niepokoju" Fernando Pessoi. Praca nad nim jest sumą poszukiwań, a także zdarzeń "magicznych", jakie przytrafiły mi się w procesie tworzenia scenariusza. Stanowi próbę ukazania wizerunku samotnika, którego nazwałem bohaterem "frasobliwym", czyli wnikliwego obserwatora, zadumanego i przejętego światem. Myśl go budzi, ale i przeraża. Samotność Hantia, bohatera Hrabala, jest tu rdzeniem, kręgosłupem całej konstrukcji. "Malte" Rilkego wnosi do niej baczną obserwację, a bohater "Księgi niepokoju" — totalną samoświadomość. Wszystkie trzy postaci posiadają wiele punktów stycznych zarówno w sensie dosłownym, jak i symbolicznym — wierzą, że za oknem lub włazem, metaforycznym "oknem na świat" (u Hrabala) w tym całym ubóstwie przemijania można znaleźć jeszcze coś własnego.

"Malte" jest w moim scenopisie bazą nie tylko literacką. Książka powstała w 1910 roku i nazywana "matką" egzystencjalizmu ma wymiar szalenie autobiograficzny. Jak wiadomo, Rilke był zafascynowany Augustem Rodinem. Stąd też "Myśliciel" Rodina i zamyślony Hrabal na okładce "Zbyt głośnej samotności" mają wspólny mianownik. Chciałem, aby aktor stał się w jakimś stopniu rzeźbą Rodina. W sensie scenicznym przypomina myśliciela — to ktoś, kto odgrywa swoje własne myśli. ("Jestem jak dzban pełen żywej wody i wystarczy, abym się lekko nachylił, a cieką ze mnie same pełne myśli" — Hrabal). W sensie archetypicznym pierwowzorem tych trzech samotników jest Chrystus Frasobliwy — najbardziej zatroskany i najbardziej opuszczony.

Jacek Zawadzki

Scenariusz, muzyka, inscenizacja i wykonanie: Jacek Zawadzki

Premiera: Szczecin, 10 maja 2013

Czas trwania: 40 minut

Spektakl oparty na tekstach: "Zbyt głośna samotność" Bohumila Hrabala w tłumaczeniu Piotra Godlewskiego, "Malte. Pamiętniki Malte-Lauridsa Bridgge" Rainera Marii Rilkego w tłumaczeniu Witolda Hulewicza i "Księga niepokoju" spisana przez Bernarda Soaresa Fernando Pessoi w tłumaczeniu Michała Lipszyca.

Jacek Zawadzki jest absolwentem Państwowego Studium Aktorskiego w Gdańsku (1984). Aktor Teatru Współczesnego (1984–1989) w Szczecinie, członek trupy teatralnej PUR z Londynu (1990–1991), aktor Teatru Kana w Szczecinie (1989–1997), gdzie zrealizował "Moskwę-Pietuszki" i "Noc" według Wieniedikta Jerofiejewa w reżyserii Zygmunta Duczyńskiego. "Noc" otrzymała dwie prestiżowe nagrody na festiwalu Fringe w Edynburgu (1994). W latach 1997–1999 mieszkał w Edynburgu i pracował dla European Art Foundation Richarda Demarco, był też członkiem grupy performerskiej The Elements i zrealizował film science-fiction "At the End of On-Line" dla BBC 2. Aktor Teatru Polskiego w Szczecinie (1999–2001). Podczas pobytu w USA (2001–2012) współpracował z University of Illinois w Chicago, prezentując "Moskwę-Pietuszki" i prowadząc warsztaty teatralne. Zrealizował pięć filmów krótkometrażowych z amerykańską reżyserką Rene Kerkman i współzałożył zespół bluesowo-rockowy Banana Street. Obecnie jako wolny strzelec współpracuje z Teatrem Kana (Szczecin), Teatrem Szwalnia (Łódź) i Teatrem Biuro Podróży (Poznań), Instytutem im. Jerzego Grotowskiego (Wrocław) oraz Inkubatorem Kultury (Szczecin), we współpracy z którym powstał monodram "Hantio". Mieszka w polskim zagłębiu grzybowym (lasy zielonogórskie), w którym wraz z przyjaciółmi buduje drewnianą jurtę — Ośrodek Teatralny Encore.

 
 

Nowości na naszych kanałach YouTube




 

Nasze wpisy na Facebooku

 
 
-->